1387/06/12

درفش کاوياني، درفش کاويان، درفش کابيان، درفش کافيان، درفش کاوان، اختر کاوياني، علم فريدون، درفش معروف ايران از عهد قديم تا پايان ساسانيان که به گفتهء مورخين هزار هزار (يک ميليون) سکهء طلا ارزش داشته است. نخستين اشاره در تاريخ اساتير ايران به وجود پرچم، به قيام کاوه آهنگر عليه ظلم و ستم آژي دهاگ(ضحاک) بر مي‌گردد. در آن هنگام کاوه براي آن که مردم را عليه ضحاک بشوراند، پيش بند چرمي خود را بر سر چوبي کرد و آن را بالا گرفت تا مردم گرد او جمع شدند. سپس کاخ فرمانرواي خونخوار را در هم کوبيد و فريدون را بر تخت شاهي نشانيد فريدون نيز پس از آن فرمان داد تا پاره چرم پيش بند کاوه را با ديباهاي زرد و سرخ و بنفش آراستند و دُر و گوهر به آن افزودند ، آن را درفش شاهي خواند و بدين سان درفش کاويان پديد آمد. محمد بن جرير طبري در کتاب تاريخ خود به نام الامم يران زرد و سرخ و بنفش بود، بدون آنکه نشانه‌اي ويژه بر روي آن وجود داشته باشد. درفش کاويان صرفاً افسانه نبوده و به استناد تاريخ تا پيش از حمله اعراب به ايران، بويژه در زمان ساسانيان و هخامنشيان پرچم ملي و نظامي ايران را درفش کاويان مي‌‌گفتند.و الملوک مينويسد: درفش کاويان از پوست پلنگ درست شده، به درازاي دوازده ارش که اگر هر ارش را که فاصله بين نوک انگشتان دست تا بندگاه آرنج است ?? سانتي متر به حساب آوريم، تقريباٌ پنج متر عرض و هفت متر طول مي‌شود. به روايت اکثر کتب تاريخي، درفش کاويان زمان ساسانيان از پوست شير يا پلنگ ساخته شده بود، بدون آنکه نقش جانوري بر روي آن باشد. هر پادشاهي که به قدرت مي‌‌رسيد تعدادي جواهر بر آن مي‌‌افزود. به هنگام حمله اعراب به ايران، در جنگي که در اطراف شهر نهاوند در گرفت درفش کاويان به دست آنان افتاد و چون آن را همراه با فرش مشهور «بهارستان» نزد عمر بن الخطاب خليفه مسلمانان، بردند وي از بسياري گوهرها، دُرها و جواهراتي که به درفش آويخته شده بود دچار شگفتي شد و به نوشته فضل الله حسيني قزويني در کتاب المعجم: « امير المومنين سپس بفرمود تا آن گوهرها را برداشتند و آن پوست را سوزانيدند »