سلام . امروز 6 آبان ، روز جهاني کوروش کبير است و من به مناسبت اين روز عزيز و گرامي به ويژه براي ما پارسيان تصميم گرفتم مطلبي را در انجمن بگذارم اما راستش بچه ها در موضوعات گسترده اي مطلب گذاشته بودند بنابراين بر آن شدم تا از دوران کودکي کوروش مطلب بگذارم . اميوارم مورد پسند شما عزيزان واقع شود :

هرودوت دوران کودکي او را اينچنين وصف مي کند : « او کودکي بود زبر و زرنگ و باهوش ،‌ و هر وقت سؤالي از او مي کردند با فراست و حضور ذهن کامل فوراً جواب مي داد. در او نيز همچون همه ي کودکاني که به سرعت رشد مي کنند و با اين وصف احساس مي شود که کم سن هستند حالتي از بچگي درک مي شد که با وجود هوش و ذکاوت غير عادي او از کمي سن و سالش حکايت مي کرد. بر اين مبنا در طرز صحبت کوروش نه تنها نشاني از خودبيني و کبر و غرور ديده نمي شد بلکه کلامش حاکي از نوعي سادگي و بي آلايشي و مهر و محبت بود. بدين جهت همه بيشتر دوست داشتند او را در صحبت و در گفتگو ببينند تا در سکوت و خاموشي . از وقتي که با گذشت زمان کم کم قد کشيد و به سن بلوغ نزديک شد در صحبت بيشتر رعايت اختصار مي کرد ،‌ و به لحني آرامتر و موقرتر حرف مي زد. کم کم چندان محجوب و مؤدب شد که وقتي خويشتن را در حضور اشخاص بزرگسالتر از خود مي يافت سرخ مي شد و آن جوش و خروشي که بچه ها را وا مي دارد تا به پر و پاي همه بپيچند و بگزند در او آن حدت و شدت خود را از دست مي داد. از آنجا اخلاقاً آرامتر شده بود نسبت به دوستانش بيشتر مهرباني از خود نشان مي داد. در واقع به هنگام تمرين هاي ورزشي ، از قبيل سوارکاري و تيراندازي و غيره ، که جوانان هم سن و سال اغلب با هم رقابت مي کنند ، او براي آنکه رقيبان خود را ناراحت و عصبي نکند آن مسابقه هايي را انتخاب نمي کرد که مي دانست در آنها از ايشان قوي تر است و حتماً برنده خواهد شد ، بلکه آن تمرين هايي را انتخاب مي نمود که در آنها خود را ضعيف تر از رقيبانش مي دانست ، و ادعا مي کرد که از ايشان پيش خواهد افتاد و از قضا در پرش با اسب از روي مانع و نبرد با تير و کمان و نيزه اندازي از روي زين ، با اينکه هنوز بيش از اندازه ورزيده نبود ، اول مي شد. وقتي هم مغلوب مي شد نخستين کسي بود که به خود مي خنديد. از آنجا که شکست هايش در مسابقات وي را از تمرين و تلاش در آن بازيها دلزده و نوميد نمي کرد ، و برعکس با سماجت تمام مي کوشيد تا در دفعه ي بعد در آن بهتر کامياب شود ؛ در اندک مدت به درجه اي رسيد که در سوارکاري با رقيبان خويش برابر شد و بازهم چندان شور و حرارت به خرج مي داد تا سرانجام از ايشان هم جلو زد. وقتي او در اين زمينه ها تعليم و تربيت کافي يافت به طبقه ي جوانان هيژده تا بيست ساله درآمد ، و در ميان ايشان با تلاش و کوشش در همه ي تمرين هاي اجباري ، با ثبات و پايداري ، با احترام و گذشت به سالخوردگان و با فرمانبردايش از استان انگشت نما گرديد. »

منبع : http://iranian.fi/index.php?newsid=2120