صور فلکي مهم
برخي از 88 صور فلکي از سايري معروفتند، و طرحهايي دارند که فوراً تشخيص داده مي‌شوند. اين طرحها همچون نشانه به ستاره شناسان در يافتن آنها در آسمان شبانه کمک مي‌کنند. بهترين نمونه ، جبار (شکارچي) ، از درخشنانترين صور فلکي آسمان است. صورت فلکي معروف ديگر دب اکبر (خرس بزرگ) است . دب اکبر شامل هفت ستاره درخشان است که براي مدتهاي طولاني علاوه بر ستاره شناسي ، در دريانوردي نيز راهنماي مفيدي بوده‌اند.

قدر ظاهري
هنگامي که به ستارگان درخشان در آسمان شب مي‌نگريم، برخي از بقيه درخشانترند. ستاره شناسان براي بيان ميزان درخشندگي ستارگان ، از يک مقياس درخشندگي به نام قدر ظاهري استفاده مي‌کنند. براي اولين بار هيپارخوس ، منجم يوناني قرن دوم پيش از ميلاد ، ستارگان را اين چنين طبقه بندي کرد. سپس دامنه مقياسش براي در بر گرفتن اجرام سماوي درخشانتر و کم نورتر ، افزايش يافت.

صليب جنوبي
ساکنان نيمکره جنوبي کره آسمان بنگرند. هيچ ستاره درخشاني مجاور اين قطب نيست، اما صورت فلکي صليب جنوني نشانه‌اي براي يافتن آن است. اگر چه صليب جنوني از تمام صور فلکي کوچکتر است، اما در زمينه روشن کهکشان راه شيري جنوبي ، يافتن آن آسان است. با گذشت زمان، نقطه‌اي از کره آسمان که محور چرخش زمين رو به آن است، تغيير مکان مي‌دهد. در طي سالها اين تغيير تنها به اندازه عرض ظاهري ماه است، ولي در خلال قرنها ، اين جابجايي شديد است. مثلاً اگر شهرهاي نيمکره شمالي نظير ونکوور يا لندن در 3 هزار سال قبل از ميلاد وجود داشتند، ساکنانشان مي‌توانستند صورت فلکي صليب جنوبي را ببيند.

ستاره قطبي و دبها
آنهايي که در نيمکره شنالي زندگي مي‌کنند، مي‌توانند به قطب شمال کره آسمان بنگرند. ستاره قطبي به اين قطب بسيار نزديک است. بر خلاف ساير ستارگان ، به نظر نمي‌آيد که با گردش زمين به دور محورش ، ستاره قطبي در آسمان حرکت کند. صور فلکي پيرامون ستاره قطبي عبارتند از دب اکبر (خرس بزرگ) و دب اصغر (خرس کوچک).

ستاره قطبي همواره اين چنين در مجاورت قطب شمال سماوي قرار نداشته و هميشه نيز چنين باقي نخواهد ماند. چون زمين اندکي در محورش تکان مي‌خورد، قطب شمال هميشه به نقطه‌اي ثابت در کره آسمان اشاره نمي‌کند. در عوض در طي 25800 سال ، بخش شمالي محور زمين دايره کوچکي را در نيمه شمالي کره آسمان بجاي مي‌گذارد. ستارگاني که به اين دايره نزديکترند، به نوبت قطب شمال کره آسمان را نشان مي‌دهند.