تموچين محمدي

رتبه کاربر: مدیریت ارشد سایت
تعداد بحث های ایجاد شده: 501
امتیاز بحث های ایجاد شده: 1042

تعداد بازدید: 1137
امتیاز بحث: 1

انواع جاده‎ها
1392/02/02

به مسیری که دو نقطه را به هم متصل می‎سازد راه یا جاده می‎گویند و می‎تواند خاکی، سنگ‎فرش شده، آسفالت و غیره باشد. راه‎ها حتی می‎توانند عمومی یا خصوصی نیز باشند. ساخت اولین خیابان‎های سنگ‎فرش شده به 4000 سال قبل از میلاد مسیح، توسط سومری‎ها در عراق کنونی باز می‎گردد. جاده‎ها بر خلاف خطوط راه آهن و یا خطوط هوایی، برای استفاده خودروهای شخصی عموم مردم قابل استفاده می‎باشند و در بخش‎هایی از آن سازه‎های چون: پل، تونل، چهارراه و غیره وجود دارد. راه‎های امروزی اغلب دارای روکش آسفالت هستند. در این مقاله بیش‎تر به توضیح جاده‎های خارج از شهر خواهیم پرداخت.

 

Dirt road (مال‎رو)

به راهی که سطح آن آسفالت نبوده و از جنس خاک، سنگ و یا گل باشد Dirt road میگویند که معنی تحت اللفظی آن "راه کثیف" می‎باشد. این جاده‎ها مناسب عبور اتومبیل‎های سبک، عابرین پیاده و یا حیوانات  می‎باشند و اغلب در روستاها به چشم می‎خورند. این قبیل راه‎ها به سیستم کانال‎کشی و جمع‎آوری آب و حاشیه امن (شانه خاکی) مجهز نمی‎باشند و در زمان بارندگی تقریباً غیرقابل عبور می‎شوند و نیاز به استفاده از اتومبیل‎های آف‎رود (Off-Road) دارند. برای همین در برخی از کشورها مثل استرالیا و نیوزیلند به آن‎ها dry-weather-roads (راه‎های آب و هوای مساعد) می‎گویند.

 

Byway

این نوع راه‎ها تقریباً مثل Dirt road ها می‎باشند، ولی عرض آنها بسیار کم‎تر بوده و سطح آن‎ها اغلب پوشیده از علف است. این راه‎ها نیز بیش‎تر در دل روستاها وجود داشته و برای دسترسی محلی مورد استفاده قرار می‎گیرند.

 

Frontage road

به مسیرهای کوتاه و اغلب کم‎عرضی گفته می‎شود که راه فرعی را به راه اصلی و یا راه اصلی را به مناطق مسکونی و یا خدماتی متصل میکند. این جاده‎های کوتاه و کم‎عرض در موازات جاده اصلی می‎باشند. از مزایای این قبیل راه‎ها این است که در کاهش حجم ترافیک موثر بوده و دست‎رسی به مناطق مسکونی و خدماتی را آسان‎تر می‎کنند. ولی از معایب آن‎ها این است که اگر سرعت و نحوه ورود و خروج خودروها در آن‎ها کنترل نشود، می‎توانند منجر به رخ دادن تصادفات وحشتناکی شوند.

 

 (بزرگراه) High way 

Highway (بزرگراه) به جاده‎هایی گفته می‎شود که عریض بوده و امکان رانندگی در آن‎ها در هر شرایط آب و هوایی و با سرعت‎های بالا امکان‎پذیر است. پوشش سطح بزرگ‎راهها از مرغوبترین نوع آسفالت می‎باشد (البته استثنا نیز وجود دارد!). محدودیت سرعت در آن‎‎ها بستگی به قوانین کشور مربوطه دارد. طولانی‎ترین بزرگ‎راه در کشور استرالیا (به نام Highway 1) وجود دارد و طول آن 14,500 کیلومتر است.

 

(آزادراه) Freeway or Controlled-access highway 

به بزرگ‎راه‎هایی که منحصراً برای سرعت‎های بالا ساخته شده‎اند Freeway یا همان آزادراه می‎گویند. در کشور ما آزادراه به معنای واقعی وجود ندارد. در این جاده‎ها خبری از چراغ‎های راهنمایی و نیز خروجی و دوربرگردان نیست. اولین آزادراه نیز در سال 1908 و در شهر نیویورک ساخته شد. در کشور آلمان در برخی از آزادراه‎ها (که به آن‎ها Autobahn می‎گویند)، محدودیت سرعت وجود نداشته و در برخی نیز حداکثر سرعت مجاز 250 کیلومتر در ساعت می‎باشد.

 

1+2

به جاده‎هایی که دارای 3 لاین می‎باشند و دو لاین آن دریک جهت و یک لاین آن در جهت مخالف می‎باشد 1+2 میگویند و توسط گاردریل یا کابل از هم جدا می‎شوند. البته ایمنی این نوع  جاده‎ها پایین‎تر از 2+2ها می‎باشد. از سال 1990 ساخت این جاده‎ها در کشورهای سوئد و دانمارک رواج یافت.

 

2+2

برخلاف جاده‎های 1+2، در این راه‎ها 4 لاین وجود دارد و دو لاین در یک جهت و دولاین نیز در جهت مخالف قرار دارند. این جاده‎ها شانه خاکی ندارند. چهارراه‎ها نیز در آن‎ها اغلب به‎صورت پل روگذر و یا زیرگذر می‎باشند. در ایالات متحده آمریکا در مجموع 80,000 کیلومتر جاده 2+2 وجود دارد.

 

Winter road

به جاده‎هایی که از جنس برف و یخ بوده و فقط در زمستان قابل استفاده می‎باشند Winter road یا همان جاده زمستانی می‎گویند. این راه‎های یخی اغلب در کشورهای کانادا و یا روسیه که سردسیر هستند وجود دارند و استفاده از آن‎ها برای حمل بارهای سنگین ممنوع است، چون احتمال شکستن یخ و فرو رفتن در آب وجود دارد. این جاده‎ها در مناطقی که مملو از رودخانه بوده و ساختن راه در آن‎ها هزینه بالایی دربردارد، مورد استفاده قرار می‎گیرند. سرعت مجاز در آن‎ها حدود 15 کیلومتر در ساعت می‎باشد و اکثراً تریلی‎ها در این جاده‎های یخ‎زده عبور و مرور کرده و کار حمل سوخت و مواد غذایی به مناطق صعب العبور، در زمانی که شرایط جوی برای پرواز هواپیماها مساعد نیست، را بر عهده دارند.

 

Toll road

به بزرگ‎راه‎هایی که برای عبور از آن‎ها باید عوارض پرداخت کرد، Toll road می‎گویند. از این عوارض برای نگهداری و تجهیز خود جاده استفاده می‎شود و میزان آن‎را دولت محلی و بر اساس نوع خودرو و کاربری آن تعیین می‎کند. در گذشته این عوارض دستی اخذ می‎شد ولی امروزه این کار را اکثراً ربات‎ها انجام می‎دهند(البته باز هم استثنا وجود دارد!). جالب است بدانید که قدمت این نوع جاده‎ها بیش از 2700 سال است و به بابلیان مربوط می‎شود. و جالب‎تر اینکه، ایده گرفتن عوارضی، از راهزنان قرن 15 میلادی برگرفته شده‎است! به امید روزی که در جاده‎های استاندارد کشورمان صحیح رانندگی کنیم و هیچ صحنه تصادف دلخراشی روحمان را آزرده نکند.

نظرات کاربران
ترتیب نظرات: جدیدترین به قدیمی ترین
تاکنون نظری ارسال نگردیده است
  
تمام حقوق برای سایت Tamoochin.com محفوظ است
©2024 Tamoochin.com | TCOM