ISDN چيست
اساس طراحي تکنولوژي ISDN به اواسط دهه 80 ميلادي باز ميگردد که بر اساس يک شبکه کاملا ديجيتال پي ريزي شده است. در حقيقت تلاشي براي جايگزيني سيستم تلفني آنالوگ با ديجيتال بود که علاوه بر داده هاي صوتي، داده هاي ديجيتال را به خوبي پشتيباني کند. به اين معني که انتقال صوت در اين نوع شبکه ها به صورت ديجيتال مي باشد. در اين سيستم صوت ابتدا به داده ها ي ديجيتال تبديل شده و سپس انتقال مي يابد.
ISDN به دو شاخه اصلي تقسيم مي شود: N-ISDN و B-ISDN.
B-ISDN: Broadband ISDN
B-ISDN بر تکنولوژي ATM استوار است که شبکه اي با پهناي باند بالا براي انتقال داده مي باشد که اکثر BACKBONE هاي جهان از اين نوع شبکه براي انتقال داده استفاده مي کنند (از جمله شبکه ديتا ايران).
N-ISDN: Narrowband ISDN
نوع ديگر N-ISDN يا ISDN با پهناي باند پايين است که براي استفاده هاي شخصي طراحي شده است. درN-ISDN دو استاندارد مهم وجود دارد، BRI و PRI .
- نوع PRI براي ارتباط مراکز تلفن خصوصي (PBX)ها با مراکز تلفن محلي طراحي شده است. E1يکي از زير مجموعه هاي PRI است که امروزه استفاده زيادي دارد. E1 شامل سي کانال حامل (B-Channel) و يک کانال براي سيگنالينگ (D-Channel) ميباشد که هر کدام 64Kbps پهناي باند دارند. بعد از سال 94 ميلادي و با توجه به گسترش اينترنت، از PRI ISDN ها براي ارتباط ISP ها با شبکه PSTN استفاده شد که باعث بالا رفتن تقاضا براي اين سرويس شد. همچنانکه در ايران نيز ISP هايي که خدمات خود را با خطوط E1 ارايه مي کنند روز به روز در حال گسترش است.
- نوع ديگر BRI است( نوعي که در کيش از آن استفاده شده) که براي کاربران نهايي طراحي شده است. اين استاندارد دو کانال حامل (B-Channel) با پهناي باند 64Kbps و يک کانال براي سيگنالينگ (D-Channel) با پهناي باند 16kbps را در اختيار مشترک قرار مي دهد. اين پهناي باند در اواسط دهه 80 ميلادي که اينترنت کاربران مخصوصي داشت و سرويسهاي امروزي همچون HTTP، MultiMedia، Voip و... به وجود نيامده بود، مورد نياز نبود همچنين براي مشترکين عادي تلفن نيز وجود يک ارتباط کاملا ديجيتال چندان تفاوتي با سيستمهاي آنالوگ فعلي نداشت و به همين جهت صرف هزينه هاي اضافي براي اين سرويس از سوي کاربران بي دليل بود و به همين جهت اين تکنولوژي استقبال چنداني نشد. تنها در اوايل دهه 90 بود که براي مدت کوتاهي مشترکين ISDN افزايش يافتند.
پس از سال 95 نيز با وجود تکنولوژيهايي با سرعتهاي بسيار بالاتر مانند ADSL که سرعتي حدود 10Mb/s براي دريافت و 1Mb/s را براي ارسال با هزينه کمتر از ISDN در اختيار مشترکين قرار ميدهد، انتخاب ISDN از سوي کاربران عاقلانه نبود.
در حقيقت مي توان گفت که BRI ISDN تکنولوژي بود که در زماني به وجود آمد که نيازي به آن نبود و زماني که به آن نياز احساس مي شد، با تکنولوژيهاي جديد تري که سرعت بالاتر و قيمت بيشتر داشتند جايگزين شده بود.
بررسي اختلاف بين قابليتهاي ارسال (B-Channel) و مودم هاي آنالوگ :
يک مودم بسيار عالي مي تواند با سرعت 4.14Kb/s اطلاعات صوتي را انتقال دهد و 56Kb/s بطور مقطعي دريافت کند. در حالي که ISDN مي تواند اطلاعات را با سرعت 64Kb/s منتقل کند و اگر دو کانال بطور همزمان استفاده شوند، سرعت انتقال به دو برابر يعني 128Kb/s خواهد رسيد. قابليت (D-Channel)، برابر16Kb/s است که در نتيجه مي توان به سرعت 144Kb/s دسترسي پيدا کرد. بنابراين 10 برابر سريعتر از يک مودم پيشرفته عمل مي کند. عملکرد اين کانال ها مستقل است يعني مي توان دو مکالمه يا دو اطلاعات و يا يک مکالمه و يک اطلاعات را بطور همزمان از مقصد هاي مختلف دريافت نمود.
با استفاده از (D-Channel) مي توان از خط سوم براي انتقال اطلاعات کوچک و يا کارت اعتباري استفاده نمود.
امکاناتي که خطوط ISDN براي مشترکين فراهم مي آورد :
ISDN سرعت بالاتري را براي انتقال اطلاعات فراهم نموده است.اگر شما براي انتقال فايلها از مودم استفاده مي کنيد و يا در حال استفاده ار اينترنت هستيد، محدوديت قابل قبول يک مودم آنالوگ را شناخته ايد و با استفاده از خطوط ISDN بطور عمده اي کارايي شما افزايش پيدا مي کند.
ISDN مي تواند يک صداي ديجيتال واضح کريستالي را برايتان فراهم نمايد.حتي اگر هنوز يکي ا