1- قفل کردن صفحه‌ نمايش (Screen Lock) و خروج از سيستم (Log Out) مهم هستند. بيشتر کاربران فراموش مي‌کنند که لينوکس محيطي چندکاربره دارد. به همين خاطر، شما مي‌توانيد از سيستم خارج شويد و سايرين وارد سيستم شوند (Log In). اين هم بدين معني است که ديگران هم مي‌توانند به سيستم شما دسترسي داشته باشند، و هم بدين معني که شما نيز مي‌توانيد و بايد هنگامي که کارتان تمام مي‌شود از سيستم خارج شويد. البته خروج از سيستم تنها گزينه‌ مقابل روي شما نيست.
اگر تنها کاربر سيستمتان هستيد، مي‌توانيد به جاي خروج، صفحه را قفل کنيد. قفل کردن صفحه به سادگي صورت مي‌گيرد و به اين معني است که هنگام بازگشت به سيستم يک پسورد از شما خواسته مي‌شود. فرقي که قفل کردن با خروج از سيستم دارد اينست که مي‌توانيد برنامه‌ها را در حال اجرا رها کنيد و صفحه را قفل نماييد. وقتي که با وارد کردن پسورد سيستم را باز مي‌کنيد همان برنامه‌ها کماکان در حال اجرا هستند.

?- پنهان کردن فايل‌ها و پوشه‌ها يک محکم کاري سريع است. در لينوکس فايل‌ها و پوشه‌ها با اضافه کردن يک نقطه "." به ابتداي اسمشان پنهان (Hidden) مي‌شوند. بنابراين براي مثال فايل "Test" در يک مرورگر فايل نمايش داده مي‌شود اما "Test." نه. اکثر کاربران نمي‌دانند که اجراي دستور "ls - a" فايل‌ها و پوشه‌هاي پنهان را نمايش خواهد داد. در حالت گرافيکي هم با زدن همزمان دکمه‌هاي "Ctrl + H" مي‌توانيد فايل‌ها و پوشه‌هاي پنهان را ببينيد. بنابراين اگر فايل و پوشه‌هايي داريد که نمي‌خواهيد همکارانتان آنها را ببينند، به راحتي مي‌توانيد يک نقطه به ابتداي نام آنها بيافزاييد. از خط فرمان هم مي‌توانيد با اجراي اين دستور اين کار يعني mv test .test از آن استفاده کنيد.

?- فراموش نکنيد همواره يک پسورد خوب ضروري است. کليد طلايي شما براي امنيت در يک کامپيوتر لينوکس، پسوردتان است. اگر پسوردتان را به ديگران بگوييد يا يک پسورد ضعيف و قابل حدس زدن داشته باشيد گويي که کليد طلايي‌يتان را به ديگران داده‌ايد. اگر براي مثال از توزيعي مانند اوبونتو استفاده مي‌کنيد، يک پسورد نسبت به فدورا به کاربران اختيارات بيشتري مي‌دهد. پس بايد مطمئن باشيد که يک پسورد قوي انتخاب کرده‌ايد. برنامه‌هاي توليدکننده‌ پسورد نيز وجود دارند که مي‌توانند کمکتان کنند. براي مثال Automated Password Generator گزينه خوبي است.

?- نصب کردن نرم‌افزارهاي اشتراک فايل يک سرازيري لغزنده است. بسياري از کاربران لينوکس تمايل زيادي به اشتراک فايل دارند. اگر مي‌خواهيد اين ريسک را در خانه انجام دهيد، اشکالي ندارد. اما وقتي سر کار هستيد، نه تنها راه را براي يک دعوا و مرافعه توسط شرکت با خودتان باز کرده‌ايد،  بلکه راه را براي کاربران ديگر نيز باز مي‌گذاريد که ممکن است به اطلاعات حساسي روي کامپيوترتان دسترسي داشته باشند. پس، به عنوان يک قانون، نرم‌افزارهاي اشتراک فايل را نصب نکنيد.

?- به روز رساني سيستم به طور مرتب، يک کار عاقلانه است. لينوکس ويندوز نيست. در ويندوز شما به روز رساني‌هاي امنيتي را هنگامي دريافت مي‌کنيد که مايکروسافت آنها را منتشر کند؛ که مي‌تواند چندين ماه بعد باشد. در لينوکس يک به روز رساني امنيتي ممکن است چند دقيقه يا چند ساعت بعد از شناسايي يک حفره‌ امنيتي منتشر شود. هم در KDE و هم در Gnome نرم‌افزارهاي به روز رساني از اينترنت وجود دارند. اگر هميشه آنها را در حال اجرا داشته باشيد مي‌توانيد از انتشار موقع يک به روز رساني مطلع شويد. بي‌خيال به روز رساني‌ها نشويد! حتما دليلي وجود دارد که آنها منتشر مي‌شوند.

?- نصب يک ويروس‌ياب واقعا در لينوکس مفيد است. نمي‌دانم باور مي‌کنيد يا نه. ضد ويروس‌ها در لينوکس هم جاي خودشان را دارند. درست است که امکان ايجاد يک مشکل در لينوکس که دليلش يک ويروس باشد بسيار کم و در حد صفر است؛ اما آن اي